W stosunku do swojego poziomu rozwoju, Europa jest opóźniona do reszty świata w zakresie wdrażania nowoczesnych technologii telewizyjnych. Bezdyskusyjna jest konieczność szybkiej digitalizacji telewizji. Jest to etap, który trzeba przejść na drodze do telewizji wysokiej rozdzielczości HD i trójwymiarowej.
Dwa czynniki hamują rozwój naziemnej telewizji cyfrowej. Pierwszym jest błędna polityka w zakresie przyjmowania standardu. Drugim jest pozakulisowy, ale skuteczny opór europejskich monopolistów telewizyjnych.
Przyjęcie pierwotnego standardu DVB-T (MPEG2) oznaczało położenie nacisku na rozwój telewizji cyfrowej w standardowej rozdzielczości. Wynikało to z koncepcji, że przy ograniczonym paśmie częstotliwości, w takiej formule będzie można uruchomić większą ilość nowych programów. W tym standardzie wystartowali pionierzy digitalizacji na kontynencie, między innymi: Hiszpanie, Francuzi, Niemcy. Już w trakcie wdrażania okazało się, że nowa technologia narzuca ograniczenia w rozwoju telewizji HD.
Kolejne kraje, pomne tych doświadczeń, zaczęły budowę telewizji cyfrowej w zmodyfikowanym wariancie: standard DVB-T z kompresją H.264, znacznie bardziej nadającą się do wdrażania telewizji wysokiej rozdzielczości. W międzyczasie został przyjęty docelowy standard DVB-T2 (H.264), który w bieżącym roku ostro zaczyna wchodzić na rynek.
Sygnał do startu we wdrażaniu DVB-T2 dała w 2009 roku Wielka Brytania. Pozytywne efekty uruchomienia serwisów DVB-T2 (Freeview HD i BBC One HD) zaowocowały wzrostem zainteresowania tą technologią w Europie. W październiku bieżącego roku Włochy, jako pierwszy kraj na świecie, rozpoczęły oficjalne nadawanie całego pakietu kanałów w DVB-T2, natomiast 1 listopada Szwecja pokazała jak powinno wyglądać wdrażanie cyfrowej telewizji - w ciągu jednego dnia sygnałem pokryte zostało 70% kraju z perspektywą pokrycia 90% w najbliższym roku. Szwedzka telewizja DVB-T2 oferuje jak na razie wyłącznie kanały High Definition (bezpłatne SVT-1 oraz SVT-2 oraz płatne MTV, National Geographic oraz Canal+). W ślad za nią, na początku 2011 roku pójdzie Finlandia.
Zaawansowane testy standardu DVB-T2 trwają w Austrii, Czechach, Niemczech, Danii oraz Hiszpanii, czyli w krajach, gdzie telewizja cyfrowa nadawana jest z wykorzystaniem kompresji MPEG-2.
Pod dużym znakiem zapytania stoi perspektywa wdrażania standardu DVB-T2 w krajach takich, jak Polska, Węgry, czy Portugalia, w których mniej zaawansowany standard (DVB-T w wersji 1) połączono z bardziej efektywną metodą kompresji H.264.
Podsumowując, obecnie w Europie naziemna telewizja cyfrowa wdrażana jest w trzech standardach, z których docelowy i najlepszy, czyli DVB-T2, jest dopiero w powijakach. Taki chaos powoduje wyższe ceny sprzętu dla nadawców i odbiorców, jak i spowalnia wymianę technologii. Jednak jest on na rękę obecnym nadawcom, którzy bez konieczności pilnych inwestycji zgarniają większe zyski z reklam przy ograniczonej konkurencji.
Warto również dodać, że Chiny są bardziej zaawansowane we wdrażaniu własnego odpowiednika DVB-T2, który nosi nazwę DMB-T/H i jest nowocześniejszy niż jego europejski odpowiednik.
Rozpowszechnienie rożnych standardów naziemnej telewizji cyfrowej
Czym właściwie DVB-T2 różni się od DVB-T? Oba standardy transmisji wykorzystują technikę OFDM (Orthogonal Frequency Division Multiplex), przy czym jego druga wersja czyni to w sposób dużo bardziej zaawansowany. Zwiększona została liczba nośnych (tryby 1k, 2k, 4k, 8k, 16k, 32k, 16k rozszerzony oraz 32k rozszerzony) oraz szybkość stosowanych modulacji (dodano zaawansowaną modulację 256QAM). Tak szybki przesył danych w kanale radiowym wymagał opracowania nowych technik korekcji błędów. DVB-T2 wykorzystuje do tego liniowe kodowanie LDPC (Low Density Parity Check) oraz cykliczne BCH (Bose-Chaudhuri-Hocquenghem). Milowym krokiem w dziedzinie modulacji cyfrowych było również opracowanie tzw. rotacyjnych diagramów konstelacji (Rotated Constellations) w celu zapewnienia większej odporności na zakłócenia.
DVB-T2 oferuje blisko dwukrotny wzrost maksymalnej przepływności bitowej w obrębie jednego transpondera (50,34 Mb/s) w stosunku do transpondera w wersji standardu DVB-T (31,66 Mb/s), co daje większe perspektywy rozwoju telewizji HD i trójwymiarowej.
